пало́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пало́м пало́мы
Р. пало́му пало́маў
Д. пало́му пало́мам
В. пало́м пало́мы
Т. пало́мам пало́мамі
М. пало́ме пало́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пало́м, -му м., в разн. знач. поло́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пало́м, ‑у, м.

Тое, што і паломка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поло́м пало́м, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поло́мка ж.

1. (действие) пало́м, -му м., пало́мка, -кі ж.;

2. (повреждение) пало́мка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)