пакрыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пакрыва́нне
Р. пакрыва́ння
Д. пакрыва́нню
В. пакрыва́нне
Т. пакрыва́ннем
М. пакрыва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакрыва́нне ср. покрыва́ние; см. пакрыва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакрыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. пакрываць — пакрыць (у 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изъязвле́ние

1. (процесс) пакрыва́нне бо́лькамі;

2. я́звы, -ваў мн.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

покрыва́ние

1. (закрывание) накрыва́нне, -ння ср.; (застилание) засціла́нне, -ння ср.; (крышей) крыццё, -цця́ ср.; (краской, позолотой и т. п.) пакрыва́нне, -ння ср.;

2. (обивка) абіва́нне, -ння ср., абабіва́нне, -ння ср.; (обшивание тканью) пакрыва́нне, -ння ср., паця́гванне, -ння ср.;

3. (долгов, счетов, издержек и т. п.) пакрыва́нне, -ння ср.; (оплата) апла́чванне, -ння ср.;

4. (сокрытие чьей-л. вины, проступка, виновника) пакрыва́нне, -ння ср.;

5. (расстояния) пакрыва́нне, -ння ср.;

6. карт. біццё, -цця́ ср.;

7. (случка) пакрыва́нне, -ння ср.; см. покрыва́ть​ 1, 2, 6—10;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

krycie

н.

1. пакрыванне;

2. хаванне, укрыванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Bedéckung

f -, -en

1) пакрыва́нне, засці- ла́нне

2) вайск. прыкрыццё, канво́й, ахо́ва

únter ~ — пад ахо́вай, у суправаджэ́нні

3) астр. зацьме́нне

4) хма́рнасць

5) забру́джванне (радыёактыўнымі рэчывамі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

облече́ние

1. (одевание) адзява́нне, -ння ср.;

2. перен. (покрывание) пакрыва́нне, -ння ср.; (окутывание) ахіна́нне, -ння ср.;

3. перен. увасабле́нне, -ння ср.; выка́званне, -ння ср.; надава́нне, -ння ср.;

4. перен. (наделение) надзяле́нне, -ння ср.; см. облека́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насти́лка ж.

1. (действие) насціла́нне, -ння ср.; машчэ́нне, -ння ср., намо́шчванне, -ння ср., насці́л, -лу м.; пакрыва́нне, -ння ср.; кла́дка, -кі ж.; брукава́нне, -ння ср., забруко́ўванне, -ння ср.; см. настила́ть;

2. (то, что настлано) насці́л, -лу м.; (помост) памо́ст, -ту м.; (каменный) брук, род. бру́ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знайсці́, знайду, знойдзеш, знойдзе; пр. знайшоў, ‑шла, ‑ло; заг. знайдзі; зак., каго-што.

1. У выніку пошукаў выявіць, адшукаць. Дзеду трэба знайсці тую часць чырвонага войска, камандзір якога стаяў у яго на кватэры. Колас. У горадзе, зразумела, можна было б знайсці хірурга. Якімовіч. // Падшукаць, падабраць. Два тыдні ў нашай вёсцы не было старасты, немцы не маглі знайсці халуя на гэты пост. Краўчанка. [Сястра] не ведае, што адказаць. Тузаецца, не можа знайсці слоў. Скрыган. // Прыдумаць (у выніку разважання). Знайсці выхад з цяжкага становішча. // (у спалучэнні з інф. і словамі «чым», «чаму», «за што» і пад.). Ужываецца для выражэння іранічных адносін да выказвання; роўна па значэнню адмоўным канструкцыям: нечым, нечаму, няма за што і пад. Знайшла чым хваліцца. Знайшоў чаму радавацца. □ — Знайшлі за што сварыцца, — умяшаўся Карусь. Колас. // Выявіць у выніку спецыяльных пошукаў, даследаванняў; адкрыць, вынайсці. Знайсці новыя залежы каменнага вугалю. Знайсці новы спосаб рашэння задачы. // Вызначыць шляхам вылічэнняў, вывадаў. Знайсці суму двух лікаў. Знайсці корань слова. // Выбраць, удзяліць для чаго‑н. (які‑н. адрэзак часу). Знайсці вольную хвіліну. □ Калі час толькі вольны знайду — Збіраюся ў падарожжа! Нядзведскі.

2. Выявіць, убачыць, заўважыць. — Надоечы мы знайшлі ў алешніку прыкрытую ламаччам яму. Бажко. // (звычайна ў пытальнай канструкцыі са словам «што»). Выявіць, убачыць у кім‑, чым‑н. якія‑н. уласцівасці, якасці. — Што ты смешнага тут знайшоў, супастат? Лынькоў. — Што ты з мяне, старога, кпіш, знайшоў таварыша!.. Чорны. // Застаць, заспець. Прыйшлі і не знайшлі цябе.

3. Атрымаць, набыць. Знайсці прымяненне. Знайсці адлюстраванне. □ [Білецкі:] Ты памятаеш, Сцяпан, — я не дрэнна страляю і, можаш не сумнявацца, кожная выпушчаная мною куля знойдзе свой адрас. Маўзон. Разбіты граніт Знойдзе месца сваё ў адбудове. Танк. // у кім-чым. Сустрэць з боку каго‑н. якія‑н. адносіны, пачуцці; адшукаць у кім‑, чым‑н. крыніцу якіх‑н. пачуццяў, адчуванняў. Сямён рашыў пайсці да Булая. Не затым, каб паскардзіцца на каго-небудзь. Проста хацелася раскрыць сваю душу, знайсці спачуванне. Шыцік.

4. са злучн. «што». Прыйсці да якога‑н. вываду, заключэння. Ва ўрадніка пранеслася ў галаве думка: арыштаваць і папа за пакрыванне крамольніка. Але перадумаў і знайшоў, што не варта. Колас. // Палічыць, прызнаць. Знайсці неабходным паведаміць аб прыездзе.

•••

(Днём) з агнём не знойдзеш; са свечкай не знойдзеш — пра што‑н. далёка закінутае, схаванае.

Знайсці агульную мову — дасягнуць узаемаразумення, узгодненасці.

Знайсці дарогу к чыйму сэрцу — выклікаць у каго‑н. да сябе любоў, сімпатыі.

Знайсці канец (канцы) — разабрацца ў чым‑н., даведацца пра што‑н.

Знайсці смерць (магілу) — загінуць, памерці.

Знайсці сябе — правільна вызначыць свае схільнасці, зразумець сваё прызванне.

Знайшоў (знайшлі) дурня (іран.) — выражэнне нязгоды з кім‑, чым‑н., адмаўлення ад чаго‑н.

На дне мора знайсці — адшукаць у любым выпадку, незалежна ад абставін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)