пакая́нне, -я, н. (кніжн.).

Добраахвотнае прызнанне ў зробленай правіннасці, памылцы.

◊

Адпусціць душу на пакаянне (разм., жарт.) — пашкадаваць, злітавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакая́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пакая́нне
Р. пакая́ння
Д. пакая́нню
В. пакая́нне
Т. пакая́ннем
М. пакая́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пакая́нне ср. покая́ние;

◊ адпусці́ць душу́ на п. — шутл. отпусти́ть ду́шу на покая́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакая́нне, ‑я, н.

1. Прызнанне веруючым сваіх грахоў перад свяшчэннікам. Тарасіха раптам загаласіла: — А навошта ж вы яго па-а-слалі-і-і. Загінуў бедны без па-а-каяння-а-а... Асіпенка.

2. Прызнанне сваіх памылак. — Транспарт узяў без дазволу, — з пакаяннем у голасе загаварыў Шыпулька. Кулакоўскі.

•••

Адпусціць душу на пакаянне гл. адпусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакаянне

т. 11, с. 523

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пакая́нне н

1. рэл Búβe f -, -n; Béichte f -, -n (споведзь);

2. перан Réue f -;

чыстасардэ́чнае пакая́нне áufrichtige [von Hérzen kómmende] Réue;

◊ адпусці́ць душу́ на пакая́нне j-n in Rúhe lássen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

покая́ние пакая́нне, -ння ср.;

◊

отпусти́ть душу́ на покая́ние шутл. адпусці́ць душу́ на пакая́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакая́нны, -ая, -ае (кніжн.).

Які ўтрымлівае ў сабе пакаянне; вінаваты.

П. выгляд.

Пакаяннае пісьмо.

Напісаць пакаянную (наз.).

◊

Пакаяннай галавы меч не сячэ (прыказка) — таму, хто прызнаў сваю віну, трэба дараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

penance [ˈpenəns] n.

1. relig. (for) епіты́м’я, пакая́нне

2. раска́янне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спо́ведзь, -і, ж.

1. Пакаянне ў грахах перад святаром і дараванне ім грахоў.

2. перан. Шчыры расказ пра сваё жыццё; прызнанне ў чым-н.

С. героя рамана.

|| прым. спо́ведны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)