пажо́ўчаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пажо́ўчаны |
пажо́ўчаная |
пажо́ўчанае |
пажо́ўчаныя |
| Р. |
пажо́ўчанага |
пажо́ўчанай пажо́ўчанае |
пажо́ўчанага |
пажо́ўчаных |
| Д. |
пажо́ўчанаму |
пажо́ўчанай |
пажо́ўчанаму |
пажо́ўчаным |
| В. |
пажо́ўчаны (неадуш.) пажо́ўчанага (адуш.) |
пажо́ўчаную |
пажо́ўчанае |
пажо́ўчаныя (неадуш.) пажо́ўчаных (адуш.) |
| Т. |
пажо́ўчаным |
пажо́ўчанай пажо́ўчанаю |
пажо́ўчаным |
пажо́ўчанымі |
| М. |
пажо́ўчаным |
пажо́ўчанай |
пажо́ўчаным |
пажо́ўчаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пажо́ўчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пажо́ўчаны |
пажо́ўчаная |
пажо́ўчанае |
пажо́ўчаныя |
| Р. |
пажо́ўчанага |
пажо́ўчанай пажо́ўчанае |
пажо́ўчанага |
пажо́ўчаных |
| Д. |
пажо́ўчанаму |
пажо́ўчанай |
пажо́ўчанаму |
пажо́ўчаным |
| В. |
пажо́ўчаны (неадуш.) пажо́ўчанага (адуш.) |
пажо́ўчаную |
пажо́ўчанае |
пажо́ўчаныя (неадуш.) пажо́ўчаных (адуш.) |
| Т. |
пажо́ўчаным |
пажо́ўчанай пажо́ўчанаю |
пажо́ўчаным |
пажо́ўчанымі |
| М. |
пажо́ўчаным |
пажо́ўчанай |
пажо́ўчаным |
пажо́ўчаных |
Кароткая форма: пажо́ўчана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́желченный вы́жаўчаны, пажо́ўчаны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)