па́дчарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (разм.).

Тое, што і падчарыца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́дчарка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. па́дчарка па́дчаркі
Р. па́дчаркі па́дчарак
Д. па́дчарцы па́дчаркам
В. па́дчарку па́дчарак
Т. па́дчаркай
па́дчаркаю		 па́дчаркамі
М. па́дчарцы па́дчарках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́дчарка ж., разг., см. па́дчарыца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́дчарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Тое, што і падчарыца. Мачаха спаткала падчарку вельмі ласкава. Абняла, пацалавала. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́дчарка ж Stíeftochter f -, -töchter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

па́дчерица па́дчарка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stepdaughter [ˈstepˌdɔ:tə] n. па́дчарыца, па́дчарка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stepdaughter

[ˈstep,dɔtər]

n.

па́дчарка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pasierbica

ж. падчарыца, падчарка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Stíeftochter

f -, -töchter па́дчарка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)