назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| паднача́львання | |
| паднача́льванню | |
| паднача́льваннем | |
| паднача́льванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| паднача́львання | |
| паднача́льванню | |
| паднача́льваннем | |
| паднача́льванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
паднача́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены;
Зрабіць падуладным, падпарадкаваць.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паднача́ліцца, -юся, -ішся, -іцца;
Стаць падуладным, падпарадкавацца.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
подчине́ние
1. (действие) пакарэ́нне, -ння
2. (состояние зависимости) падпара́дкаванне, -ння
быть в подчине́нии быць падпара́дкаваным (паднача́леным);
держа́ть в подчине́нии кого́-л. трыма́ць у пако́ры (у паслушэ́нстве) каго́-не́будзь;
3.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)