падзе́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падзе́я падзе́і
Р. падзе́і падзе́й
Д. падзе́і падзе́ям
В. падзе́ю падзе́і
Т. падзе́яй
падзе́яю
падзе́ямі
М. падзе́і падзе́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падзе́я, -і, мн. -і, падзе́й, ж.

Тое, што адбылося, тая ці іншая значная з’ява, факт грамадскага, асабістага жыцця.

Гістарычная п.

Сямейная п.

Міжнародныя падзеі.

|| прым. падзе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падзе́я ж. собы́тие ср.; происше́ствие ср.;

хо́дам падзе́й — си́лою веще́й (в си́лу веще́й)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падзе́я, ‑і, ж.

Здарэнне, выпадак. Падзеі апошніх дзён адышлі дзесь далёка-далёка, як бы іх і не было. Колас. У Міколкавым раннім дзяцінстве было многа падзей, але ці дужа іх ўспомніш усе. Лынькоў. // Тое, што парушае звычайны парадак, нармальную плынь жыцця. Заняткі прайшлі без асаблівых падзей. Гамолка. // Важная, выдатная з’ява, вялікае здарэнне. Гістарычная падзея. Міжнародным падзеі. □ Над Свіслаччу домік Стаў сведкам Вялікіх у свеце падзей. Прыходзька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзея

т. 11, с. 496

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

падзе́я ж Er¦ignis n -ses, -se; Begbenheit f -, -en, Begbnis n -ses, -se; Geschhen n -s, -;

гістары́чная падзе́я ein histrisches Erignis;

ва́жкія падзе́і schwrwiegende Erignisse;

знамяна́льная падзе́я ein dnkwürdiges Erignis;

суча́сная падзе́я ine Begbenheit aus der Ggenwart;

падзе́і з белару́скай гісто́рыі Erignisse aus der belarssischen Geschchte;

падзе́і дня Tgesgeschehen n;

бага́ты на падзе́і er¦ignisreich;

гэ́та было́ падзе́яй das war ein (grßes) Erignis

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Падзе́я ’здарэнне, выпадак’ (ТСБМ, Гарэц., Яруш.). Укр. поді́я ’тс’. Ад *падзеяц(ца) < дзеяць < прасл. dě(ja)ti (гл. дзець) з суф. ‑ej‑a; старажытная мадэль (параўн. SP, 1, 59 і наст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ВЫПАДКО́ВАЯ ПАДЗЕ́Я ў тэорыі імавернасцей, падзея, якая пры выкананні пэўных умоў (правядзенні выпрабавання) можа як адбыцца, так і не адбыцца і для якой існуе пэўная імавернасць яе наступлення. Наяўнасць у выпадковай падзеі A пэўнай імавернасці р (0 ≤ р ≤ 1) тлумачыцца паводзінамі яе частаты: калі названае выпрабаванне ажыццяўляецца n разоў, а A з’яўляецца пры гэтым m разоў, то пры вялікіх n частата mn аказваецца блізкая да р. Гл. таксама Імавернасцей тэорыя.

т. 4, с. 317

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

episode [ˈepɪsəʊd] n. эпізо́д; падзе́я; вы́падак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

happening [ˈhæpənɪŋ] n. падзе́я, здарэ́нне; вы́падак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)