падда́ны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Асоба, якая знаходзіцца ў падданстве якой-н. манархічнай дзяржавы.

|| ж. падда́ная, -ай, мн. -ыя, -ых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падда́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падда́ны падда́ная падда́нае падда́ныя
Р. падда́нага падда́най
падда́нае		 падда́нага падда́ных
Д. падда́наму падда́най падда́наму падда́ным
В. падда́ны (неадуш.)
падда́нага (адуш.)		 падда́ную падда́нае падда́ныя (неадуш.)
падда́ных (адуш.)
Т. падда́ным падда́най
падда́наю		 падда́ным падда́нымі
М. падда́ным падда́най падда́ным падда́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падда́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падда́ны падда́ная падда́нае падда́ныя
Р. падда́нага падда́най
падда́нае		 падда́нага падда́ных
Д. падда́наму падда́най падда́наму падда́ным
В. падда́ны (неадуш.)
падда́нага (адуш.)		 падда́ную падда́нае падда́ныя (неадуш.)
падда́ных (адуш.)
Т. падда́ным падда́най
падда́наю		 падда́ным падда́нымі
М. падда́ным падда́най падда́ным падда́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падда́ны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. падда́ны падда́ныя
Р. падда́нага падда́ных
Д. падда́наму падда́ным
В. падда́нага падда́ных
Т. падда́ным падда́нымі
М. падда́ным падда́ных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падда́ны сущ. по́дданный;

францу́зскі п. — францу́зский по́дданный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падда́ны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паддаць (у 1, 2 і 5 знач.).

падда́ны ​2, ‑ага, м.

Асоба, якая знаходзіцца ў падданстве якой‑н. дзяржавы. Французскі падданы. □ Пачалася вайна, і Гушка як падданы Расіі павінен адпраўляць на фронт свайго сына. Пшыркоў. // Уст. Асоба, якая падпарадкуецца каму‑н., залежыць ад каго‑н. У маёнтку сваім, У зялёным бары Дзень у дзень пан Міхайла Падданых судзіў. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падда́ны Stáatsangehörige (sub) m -n, -n; Úntertan m -s i -en, -en (у манархіі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Падда́ны ’асоба, якая знаходзіцца ў падданстве якой-н. дзяржавы’. Ст.-бел. подданый ’падданы’ (1434 г.). З польск. poddany (Булыка, Лекс. запазыч., 21). Польскае слова калькуе лац. subditus ’тс’ (Фасмер, 3, 296).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́дданный сущ. падда́ны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падда́ная сущ. по́дданная; см. падда́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)