падазрэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падазрэ́нне падазрэ́нні
Р. падазрэ́ння падазрэ́нняў
Д. падазрэ́нню падазрэ́нням
В. падазрэ́нне падазрэ́нні
Т. падазрэ́ннем падазрэ́ннямі
М. падазрэ́нні падазрэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падазрэ́нне, -я, н.

1. Меркаванне, заснаванае на сумненні ў правільнасці, законнасці чыіх-н. учынкаў, у справядлівасці чыіх-н. слоў, у сумленнасці чыіх-н. намераў.

Затрыманы па падазрэнні ў крадзяжы.

Быць пад падазрэннем або на падазрэнні ў каго-н. (выклікаць да сябе падазроныя адносіны з боку каго-н.).

2. Меркаванне аб магчымасці чаго-н.

Ёсць п., што яны сёння могуць не прыехаць.

П. на адзёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падазрэ́нне ср. подозре́ние;

п. на захво́рванне — подозре́ние на заболева́ние;

◊ быць пад ~ннем (на ~нні) — быть под подозре́нием (на подозре́нии)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падазрэ́нне, ‑я, н.

1. Меркаванне аб несумленнасці чыіх‑н. паводзін і намераў. Лабановіч часцей заўважаў нейкія таемныя цені пад вокнамі свае кватэры. Пачаў прыглядацца. Ясна, што ён быў на падазрэнні, і за ім сачылі. Колас. [Банадзюк:] — Арыштавалі мяне па падазрэнню ў заражэнні коней сапам... Пестрак.

2. Здагадка, дапушчэнне. — Можа [Ліза] закахалася? — выказала аднойчы сваё падазрэнне маленькая вяртлявая Таня. Арабей. // Меркаванне аб магчымасці якога‑н. захворвання. Падазрэнне на шкарлятыну. □ Іван Аляксеевіч нават пачуў, як .. [асістэнт] сказаў, што ёсць падазрэнне на наяўнасць у правым воку глаўкомнай вадкасці. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падазрэ́нне н. Verdácht m -(e)s; Verdächtigung f -;

выкліка́ць падазрэ́нне ў каго-н. bei j-m Verdácht errégen;

наклі́каць на сябе́ падазрэ́нне sich verdächtig máchen, in Verdácht kómmen* [geráten*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падазрэнне, падазронасць, западозранне; цень (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

падазро́ны, -ая, -ае.

1. Які выклікае падазрэнне.

П. кашаль.

2. Схільны падазраваць, недаверлівы.

П. характар.

|| наз. падазро́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подозре́ние падазрэ́нне, -ння ср.;

подозре́ние на заболева́ние мед. падазрэ́нне на захво́рванне;

возбужда́ть подозре́ние выкліка́ць падазрэ́нне;

быть под подозре́нием, быть на подозре́нии быць пад падазрэ́ннем (на падазрэ́нні).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раўні́вы, -ая, -ае.

1. Схільны да рэўнасці, ахоплены рэўнасцю; які выражае рэўнасць.

Раўнівая жонка.

Р. погляд.

2. Выкліканы рэўнасцю, недавер’ем.

Раўнівае падазрэнне.

|| наз. раўні́васць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

posądzenie

н. падазрэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)