падагры́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падагры́чны падагры́чная падагры́чнае падагры́чныя
Р. падагры́чнага падагры́чнай
падагры́чнае		 падагры́чнага падагры́чных
Д. падагры́чнаму падагры́чнай падагры́чнаму падагры́чным
В. падагры́чны (неадуш.)
падагры́чнага (адуш.)		 падагры́чную падагры́чнае падагры́чныя (неадуш.)
падагры́чных (адуш.)
Т. падагры́чным падагры́чнай
падагры́чнаю		 падагры́чным падагры́чнымі
М. падагры́чным падагры́чнай падагры́чным падагры́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падагры́чны подагри́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падагры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падагры, падагрыка. Падагрычны хворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падагры́чны мед. gíchtisch; podágrisch (тк. аб нагах)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пада́гра, -ы, ж.

Хвароба суставаў і тканак, якая выклікаецца парушэннем абмену рэчываў у арганізме.

|| прым. падагры́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подагри́ческий падагры́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gíchtbrüchig, gíchtig, gíchtisch

a падагры́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gouty

[ˈgaʊti]

adj.

1) які́ це́рпіць на пада́гру

2) падагры́чны

3) які́ выкліка́е пада́гру

4) напу́хлы, нібы ад пада́гры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)