паго́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паго́дны паго́дная паго́днае паго́дныя
Р. паго́днага паго́днай
паго́днае		 паго́днага паго́дных
Д. паго́днаму паго́днай паго́днаму паго́дным
В. паго́дны (неадуш.)
паго́днага (адуш.)		 паго́дную паго́днае паго́дныя (неадуш.)
паго́дных (адуш.)
Т. паго́дным паго́днай
паго́днаю		 паго́дным паго́днымі
М. паго́дным паго́днай паго́дным паго́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паго́дны

1. пого́жий;

2. (относящийся к погоде) пого́дный; ве́дренный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паго́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і пагодлівы. Усталявалася пагодная восень. Чарнышэвіч.

2. Які мае адносіны да пагоды. Пагодныя адзнакі зімы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паго́длівы, паго́дны разм héiter;

паго́длівы дзень ein héiterer Tag

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паго́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Стан атмасферы ў дадзеным месцы, у дадзены час; добрае надвор’е.

Марозная п.

Хто дажджом косіць, той пагодай сушыць (з нар.). Рабіць пагоду (перан.: мець рашаючае значэнне ў якой-н. справе). Чакаць з мора пагоды (перан.: знаходзіцца ў чаканні чаго-н. няпэўнага).

|| памянш. паго́дка, -і, ДМ -дцы, ж. (разм.).

|| прым. паго́дны, -ая, -ае (спец.).

Пагодныя ўмовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́дренный прост., уст. паго́дны;

ве́дренный день паго́дны дзень;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пого́жий паго́дны, паго́длівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pogodny

пагодны; пагодлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пого́дный​II (относящийся к погоде) паго́дны, паго́длівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приго́жий

1. обл., нар.-поэт. прыго́жы;

приго́жий челове́к прыго́жы чалаве́к;

2. (погожий) разг. паго́дны, паго́длівы;

приго́жий день паго́дны (паго́длівы) дзень.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)