паглына́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. паглына́ю паглына́ем
2-я ас. паглына́еш паглына́еце
3-я ас. паглына́е паглына́юць
Прошлы час
м. паглына́ў паглына́лі
ж. паглына́ла
н. паглына́ла
Загадны лад
2-я ас. паглына́й паглына́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час паглына́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паглына́ць несов., в разн. знач. поглоща́ть; см. паглыну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паглына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

1. Незак. да паглынуць.

2. перан. З напружанай увагай глядзець на каго‑, што‑н. Я шчыльна тулюся да халодных аконных шыб, хапаючыся рукамі за гладкую сцяну і паглынаю вачыма далёкія прасторы. Галавач.

3. Засвойваць. Скура паглынае кісларод. □ Аказваецца, свежая зялёная хвоя паглынае аміяк і ачышчае паветра. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паглына́ць

1. (уцягнуць) áufsaugen* vt, éinsaugen* vt, хім. absorbíeren vt;

2. перан. verschlíngen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паглыну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак.

1. каго-што. Увабраць у сябе.

Зямля паглынула ўсю дажджавую ваду.

Горад паглынуў прыгарадныя вёскі (перан.).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., каго (што). Цалкам захапіць чым-н.

Новая ідэя паглынула вучонага.

3. перан., што і чаго. Патраціць на сябе многа часу, затрат, намаганняў.

Работа паглынула шмат часу.

Паездка паглынула многа грошай.

|| незак. паглына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. паглына́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гіграскапі́чны, -ая, -ае.

Здольны лёгка паглынаць вільгаць з навакольнага асяроддзя.

Гіграскапічная вата.

|| наз. гіграскапі́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сарбава́ць

‘паглынаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. сарбу́е сарбу́юць
Прошлы час
м. сарбава́ў сарбава́лі
ж. сарбава́ла
н. сарбава́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час сарбу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

absorb [əbˈsɔ:b] v.

1. абсарбірава́ць, паглына́ць, усмо́ктваць

2. паглына́ць (перан.);

His work absorbed him. Праца захапіла яго цалкам.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паглына́нне ср., в разн. знач. поглоще́ние; см. паглына́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паглына́цца несов., возвр., страд. поглоща́ться; см. паглыну́цца, паглына́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)