Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пава́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Рмн. ‑дак; ж.
Манера паводзіць сябе; звычка. Воўчая павадка. □ Па сваіх павадках зубр асцярожны, але не баязлівы.Прырода Беларусі.Ведаў [хлопчык Антусёк] птушак і звяроў Галасы й павадкі.Гілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́вадка Разліў вады па лёдзе ракі або ў час паўнаводдзя па лузе (Слаўг.). Тое ж па́ваддзе (Слаўг.), па́вадзь (Кап.), па́вадкі (Нас., Сен.Касп., Слаўг.), паводка (БРС), паводдзе (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
карабі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
Механічная зашчапка, зажым.
К. павадка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
звы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
1.Павадка, прывычка.
Ведаць звычкі звера.
2. Звычай, традыцыя (разм.).
Мясцовая з.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
звы́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Рмн. ‑чак; ж.
1.Павадка, прывычка. Нельга сказаць, каб не любіў.. [Макоўчык] пагаварыць з таварышамі, але меў звычку ў кожнай гаворцы шукаць нейкі сэнс, пагарджаў пустой балбатнёй.Мележ.Прыйшоўшы дадому,.. [Варвара] па звычцы спынілася ў дзвярах — выцерла ногі аб палавік.Васілевіч.У лесе егер Дзямід ведаў кожны кусцік, кожную птушку, кожнага звера з усімі яго звычкамі і норавамі.В. Вольскі.
2.Разм. Звычай, традыцыя. Нас ветрам прадзьмула дарога. І хоць не хацелі віна, Мы выпілі з нейкага рога, Па звычцы грузінскай — да дна.Калачынскі.У кожным краі свае звычкі. Недзе ж ядуць шампіньёны, а ў нас абыходзяць іх.Кандрусевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Qui canem alit exterum, hunc praeter lorum nil fit reliquum
Хто корміць чужога сабаку, y таго нічога, акрамя павадка, не застанецца.
Кто кормит чужую собаку, у того ничего, кроме поводка, не останется.
бел. 3 чужога каня і ў балоце ссядаюць. Чужую хату тапіць ‒ свае вочы сляпіць. 3 чужога каня злазь у гразь. 3 чужога воза і ў гразі ўставай.
рус. На чужом коне далеко не уедешь. С чужого коня среди грязи долой. Чужой хлеб рот дерёт.
фр. Qui s’attend à l’écuelle d’autrui a souvent mal diné (Кто надеется на чужую миску, часто плохо обедает).
англ.
нем. Gestohlen Gut liegt hart im Magen (Украденное добро лежит камнем в желудке).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
strain
I[streɪn]1.
v.
1) наця́гваць; расьця́гваць
The weight strained the rope — Цяжа́р нацягну́ў вяро́ўку
to strain the tendon — расьцягну́ць сухажы́льле
2) мо́цна наця́гваць
The dog strained at his leash — Саба́ка мо́цна рва́ўся з павадка́
3) напру́жваць (во́чы, ву́шы, го́лас); намага́цца
4) псава́ць, шко́дзіць
The runner strained his heart — Бягу́н пашко́дзіў сабе́ сэ́рца
5) цадзі́ць; праціра́ць (празь сі́та)
2.
n.
1) наця́гненьне, расьця́гненьне n.
2) напру́жаньне n.; стрэс -у m.
3) informal ціск -у m., цяжа́р -у m.; гнёт -у m.
the strain of worry — цяжа́р кло́патаў
II[streɪn]
n.
1) пахо́джаньне n., ра́са f.; род -у m., паро́да f.
2) спа́дчынная ры́са
3) ры́са хара́ктару
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)