Verbum

анлайнавы слоўнік

няўме́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няўме́нне ср. неуме́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няўме́нне, ‑я, н.

Тое, што і няўмельства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўме́ласць ж., няўме́нне н. Únfähigkeit f - (няздольнасць);

няўме́ласць нала́дзіць пра́цу die Únfähigkeit die Árbeit in Gang zu bríngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

мнагасло́ўе, -я, н.

Збыткоўнасць слоў, няўменне коратка выказваць думкі.

Нуднае м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коснаязы́касць, -і, ж.

1. Расстройства мовы, якое праяўляецца ў няздольнасці правільна вымаўляць гукі; невыразнае вымаўленне.

2. перан. Няўменне лёгка, свабодна гаварыць; памылкі ў маўленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недальнаба́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць недальнабачнага; няўменне прадбачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слепата́, -ы́, ДМ -паце́, ж.

1. Поўная або частковая адсутнасць зроку.

С. на правае вока.

2. перан. Няўменне заўважаць, правільна разумець, разбірацца ў чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нястры́манасць, ‑і, ж.

Уласцівасць нястрыманага; няздольнасць або няўменне стрымлівацца. [Жанчыны] прыціхлі, засаромеліся саміх сябе, сваёй нястрыманасці. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nieumiejętność

ж. няўменне, няўмеласць, няўмельства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)