няця́мкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няця́мкі няця́мкая няця́мкае няця́мкія
Р. няця́мкага няця́мкай
няця́мкае		 няця́мкага няця́мкіх
Д. няця́мкаму няця́мкай няця́мкаму няця́мкім
В. няця́мкі (неадуш.)
няця́мкага (адуш.)		 няця́мкую няця́мкае няця́мкія (неадуш.)
няця́мкіх (адуш.)
Т. няця́мкім няця́мкай
няця́мкаю		 няця́мкім няця́мкімі
М. няця́мкім няця́мкай няця́мкім няця́мкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няця́мкі, см. няця́млівы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няця́мкі, няця́млівы разм. wénig áuffassungsfáhig, schwer von Begríff, begríffsstutzig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Махлю́й ’дурнаваты’ (міёр., З нар. сл.), ’цюхця, павольны, няцямкі, тупы, неразумны’ (полац., А. Баханькоў). Відавочна, ад махла (гл.), якое ад махаць ’хлусіць са зменай семантыкі: ’хлус’ > ’ненармальны’ > ’дурны’. Гл. таксама махале́й.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лапы́ра ’няцямкі чалавек, які з расстаўленымі рукамі ўсюды сунецца’ (КЭС, лаг.). Рэгіянальнае ўтварэнне ад лапах (гл.) і суф. ‑ыр‑а (прасл. ‑уга). Параўн. рус. лапыш ’мянушка чалавека з вялікімі рукамі’ і ўкр. тупіір ’тупы чалавек’. Не выключана магчымасць кантамінацыі лапа і тапьірыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)