Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нясме́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які не вызначаецца смеласцю; сарамлівы. Прыехаў я ў Мінск як самы сапраўдны правінцыял: нясмелы, непаваротлівы, сарамяжы.Скрыган.Каля Дубравінай Косця заўсёды станавіўся нясмелы і негаваркі.Карпюк.// Які выражае адсутнасць смеласці. На нясмелы стук у дзверы Стафан падышоў і спытаў: — Хто там?Колас.
2.перан. Які слаба праяўляецца. Недзе далёка-далёка грымеў першы нясмелы гром.Асіпенка.Прарваліся аднекуль нясмелыя промні сонца.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)