няслу́шны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няслу́шны няслу́шная няслу́шнае няслу́шныя
Р. няслу́шнага няслу́шнай
няслу́шнае		 няслу́шнага няслу́шных
Д. няслу́шнаму няслу́шнай няслу́шнаму няслу́шным
В. няслу́шны (неадуш.)
няслу́шнага (адуш.)		 няслу́шную няслу́шнае няслу́шныя (неадуш.)
няслу́шных (адуш.)
Т. няслу́шным няслу́шнай
няслу́шнаю		 няслу́шным няслу́шнымі
М. няслу́шным няслу́шнай няслу́шным няслу́шных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няслу́шны нерезо́нный, неоснова́тельный, несостоя́тельный; ~ная аргумента́цыя нерезо́нная (неоснова́тельная, несостоя́тельная) аргумента́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няслу́шны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае дастатковых падстаў; неабгрунтаваны. Няслушныя довады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няслу́шны (неабгрунтаваны) únbegründet, háltlos; óhne Grund

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нерезо́нный няслу́шны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недоказа́тельный нядо́казны; (неубедительный) неперакана́ўчы; (неосновательный) няслу́шны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няслу́шнасць ж.

1. нерезо́нность, неоснова́тельность, несостоя́тельность; см. няслу́шны;

2. неправота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

niegramatyczny

непісьменны; граматычна няслушны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

únzutreffend

a неадпаве́дны, няпра́вільны, няслу́шны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

untenable [ʌnˈtenəbl] adj. неперакана́ўчы (аргумент, факт і да т.п.); няслу́шны, беспадста́ўны (факт);

an untenable position беспадста́ўная пазі́цыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)