нязвы́клы, -ая, -ае.

Тое, што і нязвычны.

|| наз. нязвы́класць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нязвы́клы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нязвы́клы нязвы́клая нязвы́клае нязвы́клыя
Р. нязвы́клага нязвы́клай
нязвы́клае		 нязвы́клага нязвы́клых
Д. нязвы́кламу нязвы́клай нязвы́кламу нязвы́клым
В. нязвы́клы (неадуш.)
нязвы́клага (адуш.)		 нязвы́клую нязвы́клае нязвы́клыя (неадуш.)
нязвы́клых (адуш.)
Т. нязвы́клым нязвы́клай
нязвы́клаю		 нязвы́клым нязвы́клымі
М. нязвы́клым нязвы́клай нязвы́клым нязвы́клых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нязвы́клы, см. нязвы́чны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нязвы́клы, ‑ая, ‑ае.

1. Які не ўвайшоў у прывычку, не стаў прывычкай. Ліда паздароўкалася з настаўнікамі і ветліва запрасіла іх у хату. Яна была і задаволена і трох[і] саромелася яшчэ нязвыклай для яе ролі гаспадыні. Колас. // Непрывычны, незнаёмы. Ляцець належала ноччу. Усё ў самалёце было нязвыклае, чужое. Новікаў.

2. Які не звыкся з чым‑н., не набыў прывычкі рабіць што‑н. Коні палахліва стрыглі вушамі, касавурыліся назад і, нязвыклыя да гэткай дзіўнай работы — скародзіць дарогу, — бязладна торгалі пастронкамі. М. Ткачоў.

3. Не такі, як заўсёды. Клара глянула на.. [Васіля] нязвыклым позіркам шэрых вачэй і адразу ж прыкрыла іх доўгімі вейкамі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нязвы́клы

1. (непрывычны) úngewohnt (да чаго-н. G), nicht gewóhnt (an A);

2. (не такі як заўсёды) úngewöhnlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

непривы́чный непрывы́чны, нязвы́клы; (необычный) нязвы́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

úngewohnt

a нязвы́клы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

niezwykły

нязвыклы; незвычайны; рэдкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сме́лы, -ая, -ае.

1. Які не ведае страху, адважны, рашучы.

С. юнак.

С. ўчынак.

2. Наватарскі, нязвыклы, арыгінальны.

Смелая тэма выступлення.

С. кампазіцыйны прыём.

3. перан. Які выходзіць за межы прынятага, не зусім сціплы.

Смелае дэкальтэ.

С. жарт.

|| наз. сме́ласць, -і, ж. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

offbeat

[,ɔfˈbi:t]

adj.

нязвы́клы, незвыча́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)