нягу́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
нягу́чна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нягу́чна нареч. негро́мко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нягу́чна прысл., нягу́чны nicht laut, hálblaut; léise (ціхі);

нягу́чным го́ласам mit hálblauter [gedämpfter] Stímme

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цішко́м, прысл.

1. Непрыкметна, паціху.

Ц. выйсці з хаты.

2. Ціха, нягучна, без шуму.

Ц. плакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

негро́мко нареч. нягу́чна, няго́ласна, нямо́цна; (тихо) ці́ха.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падскавы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Час ад часу нягучна скавытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паці́ху, прысл.

1. Нягучна, ціха; злёгку, асцярожна, стараючыся не рабіць шуму.

Гутарыць п.

П. шумеў бор.

П. прайсці ў суседні пакой.

2. Павольна, не спяшаючыся; мала-памалу.

Хадзіць п.

Мы самі п. ўсё тут зробім.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надудзе́ць

‘найграць што-небудзь і без прамога дапаўнення; аднатонна, нягучна прагаварыць, прачытаць, праспяваць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надуджу́ надудзі́м
2-я ас. надудзі́ш надудзіце́
3-я ас. надудзі́ць надудзя́ць
Прошлы час
м. надудзе́ў надудзе́лі
ж. надудзе́ла
н. надудзе́ла
Загадны лад
2-я ас. надудзі́ надудзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час надудзе́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падыгра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каму (разм.).

1. Нягучна сыграць, акампаніруючы каму-н.

П. на фартэпіяна спеваку.

2. перан. Падладзіцца пад чые-н. інтарэсы, настрой і пад.

3. Сваёй ігрой (на сцэне, у спорце) дапамагчы ігры партнёра.

|| незак. пады́грываць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Дуду́каць ’нягучна размаўляць’ (БРС, Сл. паўн.-зах.), ’размаўляць’ (Касп.), ’глуха і павольна гаварыць’ (Янк. III). Відавочна, гукапераймальнае. Параўн. і рус. дуду́ка ’той, хто ўвесь час балбоча’, дуду́кать ’дудзець, выдаваць гук, як гук дудкі’, дуду́чыть ’гаварыць увесь час, балбатаць абы-што’ (СРНГ, 8, 251). Параўн. і літ. dudénti ’нягучна размаўляць’ (аб гэтым гл. Фрэнкель, 1, 84). Звяртае ўвагу, што бел. і літ. мовы ўтвараюць тут пэўную ізаглосную тэрыторыю (дакладней, літ. мова і паўн.-зах. гаворкі бел. мовы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)