няго́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. няго́днік няго́днікі
Р. няго́дніка няго́днікаў
Д. няго́дніку няго́днікам
В. няго́дніка няго́днікаў
Т. няго́днікам няго́днікамі
М. няго́дніку няго́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няго́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек ганебных, несумленных паводзін; нізкі (у 4 знач.) чалавек.

Ён аказаўся нягоднікам.

|| ж. няго́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. няго́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няго́днік м., разг. негодя́й, подле́ц, мерза́вец, него́дник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няго́днік, ‑а, м.

Чалавек ганебных, несумленных паводзін; нізкі чалавек. Муж аказаўся нягоднікам. Лёля пакідае яго. Хадкевіч. — Я пагарджаю табой. Ты — баязлівец, вось хто, — даляцеў з зямлянкі жаночы голас. — Цябе судзіць трэба, расстраляць, нягодніка. Дзенісевіч. // Ужываецца як лаянкавае слова. [Палкоўнік:] — Устаць перада мной, нягоднік! Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няго́днік м. разм. Halúnke m -n, -n, Lump m -en, -en, Schuft m -(e)s, -e; Schúrke m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нягоднік, нікчэмнік, мярзотнік, вылюдак, вырадак, ліхадзей; недавярак, паршывец, паскуднік, паскуда, поскудзь, брыда, брыдота, паганец, падла, падлюга, падлюка, шэльма, гіцаль, акаянец, абармот, плюгавец, прахвост, гад, гадасць, нелюдзь, латрыга, дзяржыморда, сволач, свалата, злыдзень, жываглот, псяюха, псялыжнік, падкалоднік (разм.); зараза, цаца, злодзей, разбойнік, пачвара, халера, чорт, звер, сабака, сука, псіна, гніда, змей, скула, дэгенерат, азіят, езуіт (лаянк., перан.) □ лысы чорт, сукін сын

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

сце́рва, -ы, мн. -ы, -аў (разм., лаянк.).

Подлы чалавек, нягоднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паску́дзінка

‘нягоднік, нягодніца; нешта брыдкае, агіднае, непрыстойнае’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паску́дзінка паску́дзінкі
Р. паску́дзінкі паску́дзінак
Д. паску́дзінцы паску́дзінкам
В. паску́дзінку паску́дзінкі
Т. паску́дзінкай
паску́дзінкаю		 паску́дзінкамі
М. паску́дзінцы паску́дзінках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

него́дник разг. няго́днік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агі́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (лаянк.).

Нягоднік, паганец, брыдота.

|| ж. агі́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)