няве́р’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. няве́р’е
Р. няве́р’я
Д. няве́р’ю
В. няве́р’е
Т. няве́р’ем
М. няве́р’і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

няве́р’е, -я, н.

1. Адсутнасць веры ў што-н., няўпэўненасць у чым-н.

Працаваць з нявер’ем.

2. Адсутнасць веры ў Бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няве́р’е ср. неве́рие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няве́р’е, ‑я, н.

1. Адсутнасць веры ў што‑н., няўпэўненасць у чым‑н. Інжынеры апавядалі нам пра тое, з якой нерашучасцю, часам з нявер’ем ішлі яны [на будаўніцтва] да пачатку працы на канале. Галавач. Часта .. [Сцяпана] апаноўвала нявер’е, ён спыняў ход думак і справы, якімі займаўся. Дуброўскі.

2. Адсутнасць веры ў бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няве́ра ж, няве́р’е н Únglaube m -ns, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

неве́рие няве́р’е, -р’я ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

unbelief [ˌʌnbɪˈli:f] n. fml няве́р’е; скептыцы́зм

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

disbelief [ˌdɪsbɪˈli:f] n. няве́р’е, недаве́р;

in utter disbelief не ве́рачы сваі́м вуша́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паражэ́нства, -а, н.

1. У час Першай сусветнай вайны: палітычны настрой у некаторых грамадскіх колах, якія жадалі паражэння свайго ўрада ў вайне.

2. Пазіцыя, якая адлюстроўвае нявер’е ў магчымасць ажыццяўлення чаго-н., у перамогу чаго-н. (неадабр.).

|| прым. паражэ́нчы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Únglaube, Únglauben

m -bens няве́р’е, бязве́р’е

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)