ны́цік, -а, мн. -і, -аў м. (разм.).

Чалавек, які ўвесь час ные, на ўсё скардзіцца.

Надакучлівы н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ны́цік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ны́цік ны́цікі
Р. ны́ціка ны́цікаў
Д. ны́ціку ны́цікам
В. ны́ціка ны́цікаў
Т. ны́цікам ны́цікамі
М. ны́ціку ны́ціках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ны́цік м., разг. ны́тик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ны́цік, ‑а, м.

Чалавек, які ўвесь час ные, на што‑н. скардзіцца. Нас жыццё ласункамі не песціла, Не рабіла ныцікамі кволымі. Лукша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ны́цік м разм Méckerer m -s, -; Nörgler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ню́ня, -і, мн. -і, -яў, м. і ж. (разм.).

Плакса, ныцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ны́тик разг. ны́цік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

malkontent

м. ныцік, незадаволены

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

misery [ˈmɪzəri] n.

1. го́ра; паку́ты

2. бе́днасць; гале́ча

3. BrE, infml ны́цік, нэ́ндза

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ню́ня, ‑і, м. і ж.

Разм. Плакса, ныцік. [Юзік] крыкнуў поўным ротам, смакуючы кожны гук: — Раз-маз-ня! Нюня!! Бядуля. [Пракоп:] — Не варты ён яе.. Ціхі ж вельмі. Нюня. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)