ны́цік, ‑а, м.

Чалавек, які ўвесь час ные, на што‑н. скардзіцца. Нас жыццё ласункамі не песціла, Не рабіла ныцікамі кволымі. Лукша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)