Verbum

анлайнавы слоўнік

нора́ прям., перен. нара́, -ры́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нара́ ж.

1. нора́;

барсуко́ва н. — нора́ барсука́, барсу́чья нора́;

2. перен. нора́, конура́;

гэ́та не памяшка́нне, а н. — э́то не помеще́ние, а нора́ (конура́)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бабраві́на ж. нора́ бобра́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кратаві́на ж., разг. (нора крота) кротови́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тхары́ны хорько́вый, хорёвый;

~ная нара́ — хорько́вая (хорёвая) нора́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пячо́ра ж.

1. пеще́ра; (искусственная) грот м.;

2. нора́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нара́ ’нара, дзірка ў зямлі ці інш.’ (Яруш., Байк. і Некр., ТСБМ), таксама но́ра ’тс’ (Янк. 3.), нура́ ’тс’ (віл., Сл. ПЗБ), нора́ ’нара, глыбокая яміна з вадой’ (ТС), укр. нора, рус. нора, польск. nora, nura, чэш., славац. nora ’тс’; славен. nora ’яма, пячора’ лічаць запазычаннем (параўн. Копечны, Zákl. zásoba, 275), аднак наяўнасць адпаведных мікратапонімаў пярэчыць гэтаму (Бязлай, 2, 227). Відаць, лакальнае ўтварэнне па тыпу жара́ (гл. жа́рыць) ад прасл. *noríti, гл. тураўск. нора́ць, норня́ць ’даваць нырца’ (ТС), укр. пори́ти ’рыць норы’, параўн. польск. norzyć ’ныраць, заглыбляцца’, чэш. nořiti, славац. noriť, в.-луж. norić, славен. noríti, серб.-харв. но̀рити (з метатэзай ро̀нити), балг. дыял. но́рвам, макед. норка ’тс’, нарне ’рынуцца’; праблематычна суаднясенне з ныраць ’тс’, роднасным да літ. neriù, nė́rti, nė́riau, nãras ’нырнуць, уцячы ў нару’, лат. nìrt, nirstu ’ныраць’ і інш. (гл. Фасмер, 3, 82; Махэк₂, 401; Брукнер, 365–366, а таксама: РР, 1975, 1, 101–103).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БУДЗЕ́ЎСКАЯ (сапр. Ганчава) Адрыяна

(13.12.1878, г. Добрыч, Балгарыя — 9.12.1955),

балгарская актрыса. Нар. арт. Балгарыі (1953). Скончыла тэатр. вучылішча Малога т-ра (Масква, 1899). Да 1926 у трупе «Сляза і смех» (Нар. тэатр, Сафія). Садзейнічала станаўленню рэаліст. акцёрскага мастацтва ў Балгарыі. Сярод роляў: Рада («Пад прыгнётам» І.Вазава), Свякроў («Свякроў» А.Страшымірава), Нора («Нора» Г.Ібсена).

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Зано́рысты ’пакручасты; дрэва, якое цяжка раскалоць’ (Сл. паўн.-зах.). Магчымыя версіі: да нораў, г. зн. дрэва «з норавам»?, да нора ’дупло’?, да *норити (гл. ныраць) ’дрэва, што было патоплена’? Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

АРЛО́ВА Любоў Пятроўна

(11.2.1902, г. Звянігарад — 26.1.1975),

руская актрыса. Нар. арт. СССР (1950). Вучылася ў кансерваторыі (1919—22), тэатр. тэхнікуме (1922—25) у Маскве. У 1926—33 артыстка муз. т-ра імя У.І.Неміровіча-Данчанкі. З 1955 у т-ры імя Массавета. Здымалася ў кіно: Анюта («Вясёлыя хлопцы»), Марыён Дыксан («Цырк»), Дуня («Волга-Волга»), прафесар Нікіціна і актрыса Шатрова («Вясна»); сярод роляў у тэатры: Нора («Нора» Г.Ібсена), Патрык Кэмпбэл («Мілы лгун» Дж.Кілці). Дзярж. прэміі СССР 1941, 1950.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)