но́готь но́гаць, род. но́гця м., пазно́гаць, -гця м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ноготь
Том: 21, старонка: 41.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
застри́чь разг. застры́гчы;
застри́чь но́готь застры́гчы пазно́гаць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
но́гаць, -гця м. но́готь;
○ ні на н. — ниско́лько, ничу́ть;
к ~цю (пад н.) — к но́гтю (под но́готь)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазу́р, -ра́ м., обл.
1. но́готь;
2. ко́готь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кіпцю́р, -ра́ м.
1. ко́готь;
2. прост. но́готь;
◊ паказа́ць кіпцюры́ — показа́ть ко́гти;
трыма́ць у кіпцюра́х — держа́ть в когтя́х
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Но́гаць ’ногаць, пазногаць, пазур’ (Яруш., Шат., Бяльк., Пятк., 2; Сцяшк., Сл. ПЗБ), но́гыць ’тс’ (Грыг.), но́гоць ’тс’ (ТС), но́каць, но́хаць, нёхаць ’тс’ (Сл. ПЗБ, Шатал.), но́гець ’тс’ (Шатал.), укр. ніготь, рус. ноготь, польск. арх. nogieć, nokieć, чэш. nehet, славац. necht, в.-луж. nochč, н.-луж. nokś, славен. nȏkt, nohet, серб.-харв. но̏кат, макед. нокот, балг. нокът. Прасл. *nogъtь (і *nokъtь) ’тс’, роднаснае літ. nagùtis ’пазногаць, пазур’, усх.-літ. nãgutė ’косць’, ст.-прус. nagutis ’пазногаць’ і пад.; звязана з нага, гл. (Фасмер, 3, 80; Махэк₂, 394; Бязлай, 2, 226; Шустар-Шэўц, 14, 1019).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зле́зці сов.
1. в разн. знач. слезть; (с коня — ещё) спе́шиться;
з. з дрэ́ва — слезть с де́рева;
з. з каня́ — слезть (спе́шиться) с ло́шади;
бот злез з нагі́ — сапо́г слез с ноги́;
но́гаць злез — но́готь слез;
2. (о краске) слезть, сойти́;
фа́рба ~зла — кра́ска сле́зла (сошла́)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)