непрыто́мнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. непрыто́мнасць
Р. непрыто́мнасці
Д. непрыто́мнасці
В. непрыто́мнасць
Т. непрыто́мнасцю
М. непрыто́мнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

непрыто́мнасць, -і, ж.

1. Страта прытомнасці, выкліканая хваравітым станам або душэўным узрушэннем.

Быць у непрытомнасці.

2. Крайняя ступень душэўнага ўзрушэння, пры якой траціцца здольнасць валодаць сабой.

Напалохацца да непрытомнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непрыто́мнасць ж.

1. о́бморок м., беспа́мятство ср.; поте́ря созна́ния;

да ~ці — до поте́ри созна́ния;

2. исступле́ние ср., неи́стовство ср.;

1, 2 см. непрыто́мны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непрытомнасць

т. 11, с. 289

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

непрыто́мнасць, ‑і, ж.

1. Страта прытомнасці, выкліканая хваравітым станам або душэўным узрушэннем. У непрытомнасці.. [Антаніна Мікалаеўна] асунулася на зямлю. Шчарбатаў. Паддубны быў у непрытомнасці. М. Ткачоў.

2. Крайняя ступень душэўнага ўзрушэння, пры якой траціцца здольнасць валодаць сабой. Хацелася [Тані] крыкнуць: «Хопіць!» Ды побач маці і Хімка, захлёбваючыся да непрытомнасці, мармыталі свае малітвы. Гроднеў. Іліко і Вано стаялі ў кутку, напалоханыя да непрытомнасці. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Непрытомнасць (у праве) 7/483—484

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Непрытомнасць (у медыцыне) 5/245; 7/483; 8/608

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

непрыто́мнасць ж. Óhnmacht f -, -en, Besínnungslosigkeit f -;

звалі́цца ў непрыто́мнасці in Óhnmacht fállen*, óhnmächtig wérden;

у непрыто́мнасці óhnmächtig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

непрытомнасць, беспрытомнасць, забыццё; бяспамяцтва, бяспамяцце (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

бяспа́мяцтва, -а, н.

1. Страта свядомасці, непрытомнасць.

Ляжаць у бяспамяцтве.

2. Адсутнасць добрай памяці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)