непаўто́рны, -ая, -ае.

Адзіны ў сваім родзе; выключны, асаблівы.

Н. выгляд.

|| наз. непаўто́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непаўто́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. непаўто́рны непаўто́рная непаўто́рнае непаўто́рныя
Р. непаўто́рнага непаўто́рнай
непаўто́рнае		 непаўто́рнага непаўто́рных
Д. непаўто́рнаму непаўто́рнай непаўто́рнаму непаўто́рным
В. непаўто́рны (неадуш.)
непаўто́рнага (адуш.)		 непаўто́рную непаўто́рнае непаўто́рныя (неадуш.)
непаўто́рных (адуш.)
Т. непаўто́рным непаўто́рнай
непаўто́рнаю		 непаўто́рным непаўто́рнымі
М. непаўто́рным непаўто́рнай непаўто́рным непаўто́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

непаўто́рны неповтори́мый, неповторя́емый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непаўто́рны, ‑ая, ‑ае.

Адзіны ў сваім родзе; выключны, асаблівы. Кожная рака, нібы жывая істота, мае свой нораў, свой характар, сваё аблічча, свой непаўторны .. выгляд. В. Вольскі. Прастор лашчыў вока красой непаўторнай і свежай. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непаўто́рны éinmalig, éigenartig, éinzigartig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

індывідуа́льна-непаўто́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. індывідуа́льна-непаўто́рны індывідуа́льна-непаўто́рная індывідуа́льна-непаўто́рнае індывідуа́льна-непаўто́рныя
Р. індывідуа́льна-непаўто́рнага індывідуа́льна-непаўто́рнай
індывідуа́льна-непаўто́рнае		 індывідуа́льна-непаўто́рнага індывідуа́льна-непаўто́рных
Д. індывідуа́льна-непаўто́рнаму індывідуа́льна-непаўто́рнай індывідуа́льна-непаўто́рнаму індывідуа́льна-непаўто́рным
В. індывідуа́льна-непаўто́рны (неадуш.)
індывідуа́льна-непаўто́рнага (адуш.)		 індывідуа́льна-непаўто́рную індывідуа́льна-непаўто́рнае індывідуа́льна-непаўто́рныя (неадуш.)
індывідуа́льна-непаўто́рных (адуш.)
Т. індывідуа́льна-непаўто́рным індывідуа́льна-непаўто́рнай
індывідуа́льна-непаўто́рнаю		 індывідуа́льна-непаўто́рным індывідуа́льна-непаўто́рнымі
М. індывідуа́льна-непаўто́рным індывідуа́льна-непаўто́рнай індывідуа́льна-непаўто́рным індывідуа́льна-непаўто́рных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неповтори́мый, неповторя́емый непаўто́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адме́тны, -ая, -ае.

Не падобны да іншых, непаўторны, характэрны.

Адметная рыса характару.

|| наз. адме́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

у́нікум, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Непаўторны, адзіны ў сваім родзе прадмет (перан.: таксама пра чалавека).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уніка́льны, -ая, -ае.

Адзіны ў сваім родзе; непаўторны.

Унікальная знаходка.

У. рукапіс.

У. эксперымент.

|| наз. уніка́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)