недахо́п, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Памылка, хіба; недасканаласць чаго-н.; адмоўная рыса ў каго-н.
Выявіць недахопы ў рабоце.
2. Адсутнасць неабходнай колькасці каго-, чаго-н.; патрэба ў кім-, чым-н.
Н. урачоў.
Н. будаўнічых матэрыялаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
недахо́п, -пу м.
1. (погрешность) недоста́ток; недочёт; изъя́н;
выпраўля́ць ~пы — исправля́ть недоста́тки;
2. (отсутствие нужного количества) недоста́ток, нехва́тка ж., недохва́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
недахо́п, ‑у, м.
1. Памылка, хіба; недасканаласць чаго‑н. Новы парторг праўдзіва і адкрыта расказвае пра недахопы .., пра тыя цяжкасці, якія перажывае будоўля. Дадзіёмаў. Паказваць на недахопы, вядома, лягчэй, чым выпраўляць іх. Шамякін. // Фізічная загана; вада. У Косці Грушэўскага быў адзін фізічны недахоп, які хутка і даў аб сабе знаць.. У апошнія дні вайны яго раніла ў лёгкае. Карпюк. // Адмоўная рыса ў каго‑н. Пры ўсіх сваіх недахопах Рыгор Карпавіч меў адну вельмі станоўчую рысу: ніколі не хлусіў самому сабе, заўсёды дашукваўся прычыны сваіх паводзін. Шыцік.
2. Адсутнасць неабходнай колькасці каго‑, чаго‑н.; патрэба ў кім‑, чым‑н. Недахоп вільгаці ў глебе. Недахоп часу. □ У адным з баёў на Заходнім фронце дывізія Старобінскага, з-за недахопу патронаў, вымушана была адступіць. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недахо́п м
1. (адсутнасць) Mángel m, -s, Mängel (каго-н, чаго-н an D), dríngender Bedárf; Knáppheit f - (у забеспячэнні і г. д.);
з прычы́ны недахо́пу чаго-н aus Mángel (an D);
2. (памылка, дэфект) Féhler m -s -, Mángel m; Náchteil m -s, -e; Defékt m -(e)s, -e; Schönheitsfehler m -s, - (у знешнім абліччы чалавека);
шука́ць недахо́пы etw. áuszusetzen háben (у чым-н an D);
выпраўля́ць недахо́пы die Mängel behében* [ábstellen]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Недахоп ’памылка, хіба; патрэба ў чым-небудзь’ (ТСБМ), недохо́п ’нястача’ (ТС). З неда- ’недастаткова’ і хапа́ць ’быць у патрэбнай колькасці’ і інш., параўн. недахва́т.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
недахоп, хіба, брак, няспраўнасць, недаробка, дэфект / прыроджаны: ганьба; загана, вада, завада, агрэх, пахіба, пахібка (разм.); непаладкі (разм., мн.); сказа (абл.); грэх, прарэха, слабасць, слабінка, пляма, памарка, хвароба, балячка, вывіх, мінус (перан.) □ слабы бок, слабае месца, слабая мясціна, цёмны бок, ценявы бок, ахілесава пята
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
зага́на, -ы, мн. -ы, -га́н, ж.
1. Недахоп, які выклікае асуджэнне, ганебная ўласцівасць.
Тавар з заганай.
2. Фізічны недахоп.
З. вымаўлення.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
хі́ба¹, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
1. Памылка, промах, недахоп.
Хібы ў рабоце.
2. Пра фізічны недахоп.
Х. яго была ў тым, што ён кульгаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
бясхле́біца, -ы, ж. (разм.).
Адсутнасць або недахоп хлеба.
Перажылі бясхлебіцу.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
безграшо́ўе, -я, н.
Недахоп грошай або іх адсутнасць у каго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)