невясё́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. невясё́лы невясё́лая невясё́лае невясё́лыя
Р. невясё́лага невясё́лай
невясё́лае		 невясё́лага невясё́лых
Д. невясё́ламу невясё́лай невясё́ламу невясё́лым
В. невясё́лы (неадуш.)
невясё́лага (адуш.)		 невясё́лую невясё́лае невясё́лыя (неадуш.)
невясё́лых (адуш.)
Т. невясё́лым невясё́лай
невясё́лаю		 невясё́лым невясё́лымі
М. невясё́лым невясё́лай невясё́лым невясё́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

невясёлы невесёлый; безра́достный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

невясёлы, ‑ая, ‑ае.

1. Які сумуе; сумны. [Сярго:] Вы што ж такі пануры, невясёлы? [Бэсман:] У нас вясёлага не вельмі шмат. Глебка. Убачыўшы свайго сябра невясёлым, Ціма запытаў: — Чаго такі кіслы? Шчарбатаў. // Які выражае смутак, журбу. Невясёлая ўсмешка. Невясёлыя вочы.

2. Які выклікае смутак, журбу; непрыемны. Невясёлы мой лёс, невясёлы... Пакідаю я родныя сёлы. Куляшоў. Покут голы, невясёлы, Як у той павеці. Крапіва. Ноччу Мікола не спаў. Сядзеў каля папялішча пад уцалелай яблыняй і думаў невясёлую думу. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

невясёлы únlustig, tráurig, trübselig; betrübt;

яго́ны го́лас быў невясёлы séine Stímme klang betrübt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

невесёлый невясёлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бязра́дасны, -ая, -ае.

Пазбаўлены радасці, невясёлы.

Бязрадаснае жыццё.

|| наз. бязра́даснасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

joyless [ˈdʒɔɪləs] adj. fml бязра́дасны, невясёлы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

безра́достный бязра́дасны, няра́дасны; (невесёлый) невясёлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

niewesoły

невясёлы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хма́рны, -ая, -ае.

1. Пакрыты хмарамі.

Хмарнае неба.

2. Пахмурны, хмурны.

Х. дзень.

3. перан. Пануры, сумны, невясёлы.

Х. настрой.

|| наз. хма́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)