неалі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. неалі́т
Р. неалі́ту
Д. неалі́ту
В. неалі́т
Т. неалі́там
М. неалі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неалі́т, -у, М -ліце, м.

Пазнейшы перыяд каменнага веку (8—3-е тысячагоддзі да н.э.).

Эпоха неаліту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неалі́т, -ту м., археол. неоли́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Эпоха пазнейшага каменнага веку.

[Ад грэч. neos — новы, lidos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неаліт

т. 11, с. 256

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Неаліт 1/103, 184, 468, 469, 470; 2/36, 112, 312, 391, 461, 528, 568, 600; 3/52, 65, 119, 151, 305, 347, 542, 577; 4/13, 541; 5/20, 296—297 (укл.). 298, 302, 551; 6/101, 132, 286, 435; 7/125, 394, 433, 436, 467, 541, 570, 586; 8/398, 520, 557, 579, 604; 9/81, 102, 184, 563; 10/175, 260, 425, 444; 11/205, 311, 404, 510; 12/81—82

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

неалі́т

(ад неа- + -літ)

апошні перыяд пазнейшага каменнага веку, які працягваўся ў Еўропе ў 6—3 тыс. да н.э.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

неа...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая па знач. адпавядае слову «новы», напр.: неалагізм, неаліт, неарэалізм, неакласіцызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неоли́т археол. неалі́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

neolithic [ˌni:əˈlɪθɪk] adj. неаліты́чны;

the Neolithic Age эпо́ха неалі́ту, неалі́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)