неалі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. неалі́т
Р. неалі́ту
Д. неалі́ту
В. неалі́т
Т. неалі́там
М. неалі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

неалі́т, -у, М -ліце, м.

Пазнейшы перыяд каменнага веку (8—3-е тысячагоддзі да н.э.).

Эпоха неаліту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неалі́т, -ту м., археол. неоли́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Эпоха пазнейшага каменнага веку.

[Ад грэч. neos — новы, lidos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неа...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая па знач. адпавядае слову «новы», напр.: неалагізм, неаліт, неарэалізм, неакласіцызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неоли́т археол. неалі́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)