наўко́ла

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
наўко́ла - -

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

наўко́ла

прыназоўнік

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

наўко́ла, прысл. і прыназ.

Разм.

1. прысл. Тое, што і навокал (у 1, 2 знач.). Цікаўныя вочы хлопца дапытліва пазіраюць наўкола. Васілёнак.

2. прыназ. з Р. Тое, што і навокал (у 3, 4 знач.). Гунава ўстаў, прайшоў наўкола стала і падкінуў наском бота бутэльку. Самуйлёнак. Тым часам наўкола фурманкі ўсё прыбываў гурт. Калюга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наўко́л и наўко́ла нареч., предлог, см. наво́кал

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Наўкола ’кругом’ (Гарэц., Яруш., Бяльк., ТС). Гл. навокал.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наўко́л, наўко́ла прыназ гл навокал, навакол

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

umhér

adv наўко́ла, наво́кал

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Pirouétte

[piru-]

f -, -n пірулт, паваро́т наўко́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вкруг

1. нареч., уст. наво́кал, наво́кала, навако́л, вако́л, наўко́ла, наўко́л, круго́м;

2. предлог с род. наво́кал, наво́кала, навако́л, вако́л, наўко́ла, наўко́л; круго́м (каго, чаго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аб’і́нець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Пакрыцца інеем з усіх бакоў. Усё наўкола аб’інела — хаты, платы, дрэвы. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)