н. да разумо́вай пра́цы — накло́нность (скло́нность) к у́мственному труду́;
н. да му́зыкі — призва́ние к му́зыке;
н. да яко́га-не́будзь захво́рвання — предрасположе́ние к како́му-л. заболева́нию
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нахі́л, ‑у, м.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. нахіліць — нахіляць і нахіліцца — нахіляцца.
2. Пастава цела пад вуглом паміж гарызантальнай і вертыкальнай плоскасцю; нахільная пастава. Па нахілу бяроз відаць, што над краінай ідзе бура — моцны ўсходні вецер.Клімковіч.//Спец. Востры вугал, які ўтвараецца якой‑н. плоскасцю з гарызонтам.
3. Схіл, спуск, пакатая паверхня. Асабліва было цяжка беднаму слану, бо для такой гары кожны нязначны нахіл многа значыць.Маўр.Нахіл быў круты, і прафесар бачыў з акна роўныя верхавіны нізкіх садовых дрэў і над імі, у канцы, рад высокіх ліп.Галавач.Машыну заправілі гаручым, шафёр паспрабаваў, як працуе дызель, і аўтамабіль пачаў павольна апускацца ўніз па нахілу канвеера.Пальчэўскі.
4.перан. Прыхільнасць, схільнасць, цяга да чаго‑н. Гэта быў чалавек больш спакойны і ўраўнаважаны, які, тым не менш, выяўляў пэўны нахіл да газетнай работы.Навуменка.[Бядуля:] — [Максім Багдановіч] першы напісаў аб маёй творчасці артыкул у «Нашай ніве», першым заўважыў мой нахіл у творчасці да народнай казачнасці.Хведаровіч.// Схільнасць да чаго‑н., наяўнасць якіх‑н. задаткаў. Нахіл да прастудных захворванняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нахі́лм
1. Néigung f -, -en (галавы);
2.Ábhang m -(e)s, -hänge (схіл, спуск);
3.спарт Béugen n -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
нахі́л Пакаты схіл гары, узгорка (БРС). Тое ж на́хі́л (Беш.Касп.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)