напле́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. напле́чнік напле́чнікі
Р. напле́чніка напле́чнікаў
Д. напле́чніку напле́чнікам
В. напле́чнік напле́чнікі
Т. напле́чнікам напле́чнікамі
М. напле́чніку напле́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напле́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Наплечнае ўпрыгожанне на адзежы.

2. Частка старадаўніх воінскіх даспехаў, якая засцерагала плечы ад удараў.

3. Частка спартыўнага рыштунку, якая засцерагае плечы варатара ад пашкоджанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напле́чнік м. напле́чник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напле́чнік, ‑а, м.

1. Наплечнае ўпрыгожаны на адзежы. Плашч з наплечнікамі.

2. Частка старадаўніх воінскіх даспехаў, якая засцерагала плячо ад удараў. Жалезныя наплечнікі.

3. Разм. У царскай Расіі — папярочны паток, які насілі як знак адрознення ваенныя і некаторыя чыноўнікі. Наплечнікі і бліскучыя гузікі інспектара зусім асляплялі палешукоў. Колас.

4. Частка спартыўнага рыштунку, якая ахоўвае ад пашкоджванняў верхнюю палову тулава і рук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напле́чнік м. Schúlterstück n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

напле́чник напле́чнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

naramiennik

м.

1. вайск.. пагон, эпалет;

2. гіст. наплечнік (частка даспехаў);

3. уст. бранзалет (які носяць вышэй локця)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

По́лік 1 ’божая кароўка’ (гродз., Шат., З жыцця). Паводле Шаталавай (там жа, 171), звязана з палі́к (гл.), укр. пола́к ’вышыты наплечнік жаночай сарочкі’ (з-за стракатасці), параўн. по́лка ’кавалак тканіны’; хутчэй, фанетычна змененае Паўлюк (гл.), параўн. пётра‑паўла ’божая кароўка’, або да поле (гл.): калі пагода, ляці ў поля (там жа, 169).

По́лік 2 ’аб’ём у бутэльку’ (Нас.), ’мера спіртнога: паўлітровая бутэлька’ (смал.); параўн. рус. полишка ’палова чаго-небудзь; мера гарэлкі’. Ад *пол‑ ’палова’ (гл. паў-) з памянш. суф. ‑ік па тыпу ўтварэнняў ад лічэбнікаў сямік, асмік, параўн. аналагічныя славен. polič ’кубак’, харв. pòlić ’палова меркі’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

accouterments

[əˈku:tərmənts]

n., pl.

1) жаўне́рскі рышту́нак -ку m. (за вы́няткам збро́і й адзе́ньня)

A belt, blanket and knapsack are parts of a soldier’s accouterments — Папру́га, ко́ўдра й напле́чнік — ча́сткі жаўне́рскага рышту́нку

2) асабі́стыя рэ́чы pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pad

[pæd]

n.

1) мя́ккая набі́ўка, падкла́дка f.; паду́шка f.

shoulder pad — напле́чнік -а m.

2) мя́ккае сядло́

3)

а) паду́шачка f. (на ступня́х у саба́кі, лісі́цы)

б) ла́па (саба́кі, лісі́цы)

4) ліст бе́лага гарла́чыка

5) блёк папе́ры (для піса́ньня, малява́ньня)

6) паду́шачка для пяча́ткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)