на́перво нареч., прост. спача́тку, спярша́; (прежде всего) перш за ўсё;
◊
пе́рво-на́перво перш-на́перш.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наперво
Том: 19, старонка: 175.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
пе́рво-на́перво нареч., прост. пе́рш-на́перш.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Напе́рва ’спачатку’ (в.-дзвін., Шатал.), на́перва (наперво) ’тс’ (Нас.). Са спалучэння на і *перво, він. скл. н. р. ад лічэбніка *рыоъ, відаць, спачатку ў складзе сінтагмы тыпу *na рыьо vermę ’першапачаткова’, з якой ў выніку страты апошняга элемента ^семантычная кандэнсацыя) узнікла канструкцыя, што пазней ператварылася ў прыслоўе. Параўн. ідэнтычнае па структуры напёршо ’перш-наперш’ (лях., Сл. ПЗБ) ад першы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перш I нареч. пре́жде, сперва́, снача́ла, ра́ньше;
◊ перш-на́перш — пре́жде всего́, пе́рво-на́перво;
перш за ўсё — пре́жде всего́;
перш як (чым)... — пре́жде чем...
перш II (род. пе́рша) сущ., м., спорт. перш
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)