найма́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая наймае каго-, што-н.

|| ж. найма́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. найма́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

найма́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. найма́льнік найма́льнікі
Р. найма́льніка найма́льнікаў
Д. найма́льніку найма́льнікам
В. найма́льніка найма́льнікаў
Т. найма́льнікам найма́льнікамі
М. найма́льніку найма́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

найма́льнік м. нанима́тель, съёмщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

найма́льнік, ‑а, м.

Той, хто наймае каго‑н. або што‑н. Наймальнік рабочых. Наймальнік кватэры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наймальнік

т. 11, с. 129

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

найма́льнік м. юрыд.

1. (кватэры) Míeter m -s, -;

2. (рабочай сілы) Árbeitgeber m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наймальнік, вярбоўшчык

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

нанима́тель найма́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

съёмщик найма́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

найма́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да наймальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)