найго́ршы

прыметнік, якасны, найвышэйшая cтупень параўнання

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. найго́ршы найго́ршая найго́ршае найго́ршыя
Р. найго́ршага найго́ршай
найго́ршае		 найго́ршага найго́ршых
Д. найго́ршаму найго́ршай найго́ршаму найго́ршым
В. найго́ршы (неадуш.)
найго́ршага (адуш.)		 найго́ршую найго́ршае найго́ршыя (неадуш.)
найго́ршых (адуш.)
Т. найго́ршым найго́ршай
найго́ршаю		 найго́ршым найго́ршымі
М. найго́ршым найго́ршай найго́ршым найго́ршых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

найго́ршы прил. превосх. ст. са́мый ху́дший, наиху́дший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

найго́ршы, ‑ая, ‑ае.

1. Самы горшы, самы кепскі. Найгоршы дзень.

2. у знач. наз. найго́ршае, ‑ага, н. Самае горшае, самае кепскае. Яго напаткала самае найгоршае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найго́ршы (найвыш. ст. ад благі, дрэнны, кепскі) am schléchtesten; der [die, das] schléchteste; am schlímmsten; der [die, das] schlímmste

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наиху́дший найго́ршы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́людак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

Найгоршы сярод людзей; вырадак.

В. роду чалавечага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

най..., прыстаўка.

Ужываецца пры ўтварэнні найвышэйшай ступені прыметнікаў і прыслоўяў і надае ім значэнне самай высокай ступені якасці, напрыклад: найлепшы, найгоршы, найвышэйшы, найчасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́людак, ‑дка, м.

Найгоршы сярод людзей; вырадак. // перан. Вельмі жорсткі чалавек; бандыт, кат. Зграя фашысцкіх вылюдкаў будзе знішчана, змецена з твару зямлі. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

worst

[wɜ:rst]

1.

adj.

найго́ршы

2.

adv.

найго́рш

3.

n.

найго́ршы -ага m.

4.

v.t.

перамагчы́, узя́ць верх

The hero worsted his enemies — Геро́й перамо́г сваі́х во́рагаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

worst​2 [wɜ:st] adj. (найвыш. ст. ад bad) найго́ршы, са́мы ке́пскі

♦

one’s own worst enemy сам сабе́ во́раг

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)