назубі́ць, -зублю́, -зу́біш, -зу́біць; -зу́блены; зак., што і чаго (спец.).

Навастрыць, наразаючы або насякаючы зубцы.

Н. серп.

|| незак. назу́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. назу́бліванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

назубі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. назублю́ назу́бім
2-я ас. назу́біш назу́біце
3-я ас. назу́біць назу́бяць
Прошлы час
м. назубі́ў назубі́лі
ж. назубі́ла
н. назубі́ла
Загадны лад
2-я ас. назубі́ назубі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час назубі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

назубі́ць сов. назубри́ть, насе́чь;

н. серп — назубри́ть (насе́чь) серп

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назубі́ць, ‑зублю, ‑зубіш, ‑зубіць; зак., што і чаго.

Спец. Навастрыць, наразаючы або насякаючы зубцы. Натачы, кавалёк, Вострым-востра сярпок, Адпусці, назубі, загартуй. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назубри́ть сов. назубі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назу́блены назу́бренный, насе́ченный; см. назубі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назу́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да назубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назу́бліваць несов. назу́бривать, насека́ть; см. назубі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назу́блены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад назубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назу́бліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. назубліваць — назубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)