нагрубі́ць гл. грубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагрубі́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нагрублю́ нагрубі́м
2-я ас. нагрубі́ш нагрубіце́
3-я ас. нагрубі́ць нагрубя́ць
Прошлы час
м. нагрубі́ў нагрубі́лі
ж. нагрубі́ла
н. нагрубі́ла
Загадны лад
2-я ас. нагрубі́ нагрубі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час нагрубі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нагрубі́ць сов. нагруби́ть, нагрубия́нить, надерзи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагрубі́ць, ‑грублю, ‑грубіш, ‑трубіць; зак., каму і без дап.

Разм. Тое, што і нагрубіяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грубі́ць, -блю́, -бі́ш, -бі́ць; -бі́м, -біце́, -бя́ць; незак.

Тое, што і грубіяніць.

|| зак. нагрубі́ць, -блю́, -бі́ш, -бі́ць; -бі́м, -біце́, -бя́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагрубі́ць, нагрубія́ніць Gróbheiten ságen; grob sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нагруби́ть сов. нагрубі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагрубія́ніць сов., разг., см. нагрубі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сгруби́ть сов., прост. сказа́ць гру́басць, нагрубія́ніць, нагрубі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

erdréisten

(sich) мець наха́бнасць, нава́жвацца (zu D – на што-н.)

sich zu Hándgreiflichkeiten ~ — даць во́лю рука́м

sich zu Gróbheiten ~ — нагрубі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)