нага́дваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. нага́дваю нага́дваем
2-я ас. нага́дваеш нага́дваеце
3-я ас. нага́двае нага́дваюць
Прошлы час
м. нага́дваў нага́двалі
ж. нага́двала
н. нага́двала
Загадны лад
2-я ас. нага́двай нага́двайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час нага́дваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нага́дваць несов. напомина́ть; припомина́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нага́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да нагадаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. каго-што. Паказацца падобным да каго-, чаго-н.

2. што, пра што, аб чым, з дадан. і без дап. Выклікаць успамін.

Пісьмо нагадала мінулае.

3. што і без дап. Успомніць.

Н. дзяцінства.

|| незак. нага́дваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. нага́дванне, -я, н. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагада́ць, нага́дваць

1. (напомніць) er¦ínnern vt (пра што-н. an A), ins Gedächtnis rúfen*; máhnen vt (перасцерагаць);

2. (падацца падобным да каго-н., да чаго-н.) an j-n, an etw. (A) er¦ínnern; j-n, etw. im Gedächtnis wáchrufen* аддз.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

напомина́ть несов. напаміна́ць, нага́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

припомина́ть несов. прыпаміна́ць, нага́дваць, прыга́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нага́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. нагадваць — нагадаць (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нага́двацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да нагадацца.

2. Зал. да нагадваць (гл. нагадаць у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аддава́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дае́; незак.

1. чым (разм.). Мець які-н. прысмак, пах і пад.

Бочка аддае рыбай.

2. перан. Нагадваць што-н., мець адценне, рысы чаго-н.

У канцы жніўня ночы аддавалі ўжо восенню.

Думка аддае даўніной.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)