Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
навічо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.
1. Чалавек, які ўпершыню з’явіўся дзе-н.
У клас прыйшлі два навічкі.
2. Той, хто ўпершыню пачаў займацца якой-н. справай.
Н. у ваеннай справе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
навічо́к, -чка́м. новичо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
навічо́к, ‑чка, м.
Чалавек, які ўпершыню з’явіўся дзе‑н. Аднойчы ў дзіцячы дом прывялі навічка.Васілевіч.Вярнуліся з канікул усе вучні з далёкіх вёсак, прыйшлі навічкі.Пальчэўскі.// Чалавек, які ўпершыню пачаў займацца якой‑н. справай. Андрэй не быў навічком, якога аглушае шум станкоў.Шахавец.Тры месяцы мінула, як.. [Алесь] працуе на заводзе, але адчувае сябе па-ранейшаму навічком.Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
навічо́кмразм Néue (sub) m -n, -n, Néuling m -s, -e, Ánfänger m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
новичо́кнавічо́к, -чка́м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)