наву́чаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наву́чаны |
наву́чаная |
наву́чанае |
наву́чаныя |
| Р. |
наву́чанага |
наву́чанай наву́чанае |
наву́чанага |
наву́чаных |
| Д. |
наву́чанаму |
наву́чанай |
наву́чанаму |
наву́чаным |
| В. |
наву́чаны (неадуш.) наву́чанага (адуш.) |
наву́чаную |
наву́чанае |
наву́чаныя (неадуш.) наву́чаных (адуш.) |
| Т. |
наву́чаным |
наву́чанай наву́чанаю |
наву́чаным |
наву́чанымі |
| М. |
наву́чаным |
наву́чанай |
наву́чаным |
наву́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
наву́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наву́чаны |
наву́чаная |
наву́чанае |
наву́чаныя |
| Р. |
наву́чанага |
наву́чанай наву́чанае |
наву́чанага |
наву́чаных |
| Д. |
наву́чанаму |
наву́чанай |
наву́чанаму |
наву́чаным |
| В. |
наву́чаны (неадуш.) наву́чанага (адуш.) |
наву́чаную |
наву́чанае |
наву́чаныя (неадуш.) наву́чаных (адуш.) |
| Т. |
наву́чаным |
наву́чанай наву́чанаю |
наву́чаным |
наву́чанымі |
| М. |
наву́чаным |
наву́чанай |
наву́чаным |
наву́чаных |
Кароткая форма: наву́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
наву́чаны
1. нау́ченный, обу́ченный;
2. нау́ченный, поду́ченный;
3. вразумлённый, надоу́мленный;
4. нау́ченный;
1-4 см. навучы́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наву́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад навучыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наву́чаны
1. gelérnt; geschúlt (кваліфікаваны, натрэніраваны); áusgebildet (падрыхтаваны);
2. (наведзены на думку, падвучаны, падгавораны) ángestiftet
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дасве́дчаны, -ая, -ае.
1. Шырока адукаваны, эрудзіраваны.
Д. інжынер.
2. Вопытны ў чым-н., навучаны чаму-н.
Д. ў палітыцы.
|| наз. дасве́дчанасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нау́ченный наву́чаны, мног. панаву́чваны;
◊
нау́ченный го́рьким о́пытом наву́чаны го́ркім во́пытам;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обу́ченный наву́чаны, вы́вучаны; абу́чаны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
worldly-wise [ˌwɜ:ldliˈwaɪz] adj. наву́чаны жыццём; які́ мае жыццёвую му́драсць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)