набы́чыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
набы́чуся |
набы́чымся |
| 2-я ас. |
набы́чышся |
набы́чыцеся |
| 3-я ас. |
набы́чыцца |
набы́чацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
набы́чыўся |
набы́чыліся |
| ж. |
набы́чылася |
| н. |
набы́чылася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
набы́чыўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
набы́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Разм. груб. Нахмурыўшыся, глядзець спадылба. [Антось] прыгнуў галаву, набычыўся і, сціснуўшы кулакі, рушыў на Томчака. Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
набы́чыцца разм. wie ein Stier wérden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
набы́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да набычыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)