набы́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Разм. груб. Нахмурыўшыся, глядзець спадылба. [Антось] прыгнуў галаву, набычыўся і, сціснуўшы кулакі, рушыў на Томчака. Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)