набудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., чаго.

Пабудаваць у вялікай колькасці.

Н. спартыўных пляцовак.

|| незак. набудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набудава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. набуду́ю набуду́ем
2-я ас. набуду́еш набуду́еце
3-я ас. набуду́е набуду́юць
Прошлы час
м. набудава́ў набудава́лі
ж. набудава́ла
н. набудава́ла
Загадны лад
2-я ас. набуду́й набуду́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час набудава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набудава́ць сов. настро́ить, понастро́ить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набудава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., чаго.

Пабудаваць у вялікай колькасці. [Кацярына:] — Гэта ж я тут тры гады таму назад на торфе рабіла. Завербавалася і першы раз у жыцці выехала з.. вёскі сюды на заработкі. А цяпер вось пасёлка і не пазнаць. Столькі тут набудавалі. Сапрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набудава́ць (viel) báuen vt, áufbauen vt, zusámmenbauen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Набудава́ць ’набраць, накласці поўную пасудзіну’ (ушацк., Нар. лекс.), набудава́цца ’наесціся’ (полац., Нар. лекс.). Хутчэй за ўсё ад бутава́ць ’напіхваць’ з ад’ідэацыяй да будава́ць ці ў выніку азванчэння т у інтэрвакальным становішчы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

понастро́ить сов., разг. панабудо́ўваць; набудава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nabudować

зак. набудаваць, панабудаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

настро́ить​I сов. (построить в каком-л. количестве) набудава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намурава́ць

‘набудаваць чаго-небудзь з каменю або цэглы’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. намуру́ю намуру́ем
2-я ас. намуру́еш намуру́еце
3-я ас. намуру́е намуру́юць
Прошлы час
м. намурава́ў намурава́лі
ж. намурава́ла
н. намурава́ла
Загадны лад
2-я ас. намуру́й намуру́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час намурава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)