Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
набо́рнытип. набо́рный;
н. цэх — набо́рный цех
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
набо́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да друкарскага набору. Наборны цэх. □ Друкарня была на першым паверсе. Паўз сцены ў адным пакоі стаялі наборныя касы.Гаўрылкін.//узнач.наз.набо́рная, ‑ай, ж. Памяшканне, дзе робяць набор (у 3 знач.). Працаваць у наборнай. Увайсці ў наборную.
2. З аздабленнямі, з наборам (у 4 знач.). Наборная вупраж.
3. Які складаецца з асобных частак. Наборны паркет.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
набо́рныпалігр Setz-;
набо́рнная машы́на Sétzmaschine f -, -n;
набо́рная ка́са Sétzkasten m -s, - і -kästen, Schríftkasten m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
набо́р, -у, м.
1.гл. набраць.
2. Сукупнасць прадметаў аднолькавага прызначэння.
Н. інструментаў.
3. Група вучняў, студэнтаў і пад. аднаго года паступлення.
4. Друкарскія літары, што перадаюць які-н. тэкст.
Рассыпаць н.
5. Аздабленне з металічных прадметаў на вупражы (спец.).
◊
Набор слоў — спалучэнне слоў без усякага сэнсу; бяссэнсіца.
|| прым.набо́рны, -ая, -ае (да 4 і 5 знач.).
Н. цэх.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
набо́рный
1.набо́рны;
набо́рные сапоги́ бо́ты гармо́нікам;
2.типогр.набо́рны;
набо́рный цехнабо́рны цэх;
3.(собранный из мелких частей) збо́рны, набо́рны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
composing room
Brit.набо́рны цэх
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zecernia
ж.наборны цэх
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
астэры́ск
(гр. asteriskos = зорачка)
друкарскі наборны знак у выглядзе зорачкі, які выкарыстоўваюць для абазначэння спасылак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
◎ На́варня ’бервяно, якое кладзецца над вокнамі і дзвярыма’ (столін., Нар. сл.). Хутчэй за ўсё з на́варатня ’тс’ (гл.), аднак не выключана, што гэта самастойнае ўтварэнне ад кораня вор‑, прасл.ver‑/vor‑ са значэннем ’замыкаць, закрываць’; зыходным, магчыма, быў прыметнік тыпу *наборны, параўн. наварысты ’пахілы’, г. зн. ’накрываючы, закрываючы, замыкаючы’, што адпавядае прызначэнню рэаліі.