на́бак

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
на́бак - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

на́бак нареч.

1. на́бок; (о головном уборе — ещё) набекре́нь;

капялю́ш збі́ўся н. — шля́па сби́лась на́бок (набекре́нь);

2. разг. на бокову́ю;

пад’е́ў і н. — нае́лся — и на бокову́ю

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́бак гл набок

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

На́бак ’набок’ (Байк. і Некр.), ’у бок’ (Нас.), на́‑бак: набак шапачки не носишь? (дзісн., Дзмітр.). З на + бок, гл. бок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

на́бок нареч. набо́к, на́бак;

шля́па сби́лась на́бок капялю́ш збі́ўся набо́к (на́бак).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

acock

[əˈkɑ:k]

1.

adj.

ссу́нуты набо́к

2.

adv.

наба́кір, на́бак, набо́к

to put a hat acock — надзе́ць капялю́ш наба́кір

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Наба́кі́р ’набак’ (Нас., Байк. і Некр., Др., Гарэц., БРС), набаке́р ’тс’ (Янк. 1), наба́кер і наба́кір (ТС). Разам з укр. наба́ки́р запазычана з польск. na bakier ’тс’ (звычайна пра галаўны ўбор), якое разам з рус. набекре́нь Брукнер (12) выводзіць з каманды плытнікаў, што паходзіць з ням. back kehren ’назад, налева варочаць’; паводле Бяднарчука (JP, 1984, 44, 1–2, 31), плытніцкае вілейск. na baker ’налева; назад’ ад н.-ням. bakbort ’левы борт, ззаду (адносна стырна)’. Варыянты набаге́р (Сцяшк. Сл.) і нама́гір (ТС) можна разглядаць як другасныя, узнікшыя ў выніку азванчэння к у інтэрвакальным становішчы і, магчыма, збліжэння з маг̌е́рка (гл.). Іншы выпадак збліжэння ў спалучэнні на башкір: staŭ nasić czapku na baszkir (Пятк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)