мігце́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. мігце́нне
Р. мігце́ння
Д. мігце́нню
В. мігце́нне
Т. мігце́ннем
М. мігце́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мігце́нне ср.

1. свече́ние;

2. мига́ние, мерца́ние; трепета́ние;

1, 2 см. мігце́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мігце́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. мігцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мігце́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ці́ць; незак.

1. Ледзь свяціцца.

У акне мігцеў скупы агеньчык.

2. Свяціць няроўным бляскам.

За лесам мігцелі языкі полымя.

3. перан. З’яўляцца на кароткі час і зноў знікаць.

Мігцелі думкі ў галаве.

|| наз. мігце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маты́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

1. Тое, што і матылёк.

2. Лічынка камара, якая служыць прынадай пры лоўлі ры́бы, а таксама кормам для акварыумных рыб.

◊

Матылі ў вачах (разм.) — пра мігценне перад вачамі, калі становіцца млосна, дрэнна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мерца́ние міга́нне, -ння ср., мігаце́нне, -ння ср., мігце́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

miganie

н. міганне, мігаценне, мігценне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

poświata

ж. слабое святло; мігценне; свячэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

маты́ль, ‑я, м.

1. Тое, што і матылёк. У паветры насіліся матылі, звінелі дзікія пчолы, шапацела лісце. Самуйлёнак.

2. Лічынка камара, якая жыве ў глеі і служыць прыманкай пры лоўлі рыбы, а таксама кормам для акварыумных рыб.

•••

Матылі ў вачах — пра мігценне перад вачамі, калі становіцца млосна, дрэнна (ад слабасці, стомы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

flicker​2 [ˈflɪkə] n.

1. мігаце́нне, мігце́нне, мільгаце́нне;

the flicker of a candle мільгаце́нне све́чкі

2. міга́нне;

the flicker of an eyelid міга́нне паве́ка

3. про́бліск (надзеі, зацікаўленасці); успы́шка (гневу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)