мярзо́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Мярзотны, подлы чалавек; нягоднік.

Многа яшчэ мярзотнікаў на зямлі.

|| ж. мярзо́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мярзо́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мярзо́тнік мярзо́тнікі
Р. мярзо́тніка мярзо́тнікаў
Д. мярзо́тніку мярзо́тнікам
В. мярзо́тніка мярзо́тнікаў
Т. мярзо́тнікам мярзо́тнікамі
М. мярзо́тніку мярзо́тніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мярзо́тнік, ‑а, м.

Разм. Мярзотны, подлы чалавек; нягоднік. [Лясніцкі:] — Ваш стараста — здраднік. Суровая рука народа павінна знішчаць такіх мярзотнікаў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мярзо́тнік м. (нягоднік) Halúnke m -n, -n, Lump m -en, -en, Schuft m -(e)s, -e; Schúrke m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

stinker

[ˈstɪŋkər]

n.

мярзо́тнік, гад -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

szubrawiec

м. нягоднік; мярзотнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Halúnke

m -n, -n няго́днік, пага́нец, мярзо́тнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мурза́ч ’нягоднік’ (пін., Сл. Брэс.). У выніку кантамінацыі лексем му́рза 1, мурза́ты і мярзотнік, тураў. мерза́ву ’нягоднік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

drań

м. лаянк. прахвост, нягоднік, мярзотнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

scum [skʌm] n.

1. пе́на, на́кіп, шумаві́нне

2. infml агі́дны чалаве́к, мярзо́тнік;

the scum of the earth падо́нкі (грамадства), уся́кі зброд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)