мыш’яку злучэнні

т. 11, с. 55

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мыш’я́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мыш’я́к
Р. мыш’яку́
Д. мыш’яку́
В. мыш’я́к
Т. мыш’яко́м
М. мыш’яку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мыш’яко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мыш’яку, у састаў якога ўваходзіць мыш’як.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сальварса́н, ‑у, м.

Прэпарат з арганічнага злучэння мыш’яку, які выкарыстоўваецца для лячэння сіфілісу, малярыі, зваротнага тыфу.

[Ням. Salvarsan.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лёлінгіт (злучэнне мыш’яку з металам) 1/455; 7/330

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

арсені́ды

(ад лац. arsenicum = мыш’як)

злучэнні мыш’яку 3 металамі; выкарыстоўваюцца ў паўправадніковай тэхніцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

арсі́н

(ад арсен)

злучэнне мыш’яку з вадародам, бясколерны атрутны газ з пахам часнаку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абштры́х

(ням. Abstrich)

шлак, які ўтвараецца пры ачыстцы свінцу ад прымесей мыш’яку і сурмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АДАМСІ́Т,

дыгідрафенарсазінхларыд, HN(C6H4)2AsCl, гетэрацыклічнае злучэнне мыш’яку. Атрутнае рэчыва слёзатачывага дзеяння. Жоўтыя крышталі, tпл 195 °C. Лятучы, нерастваральны ў вадзе і большасці арган. растваральнікаў, хімічна ўстойлівы. Як хім. зброя ўпершыню выкарыстаны ў 1-ю сусв. вайну.

т. 1, с. 93

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рэальга́р

(фр. réalgar, ад ар. rahdž al gār = пыл капальні)

мінерал класа сульфідаў аранжавага, чырвонага колеру; руда мыш’яку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)